Имиња на занаетчиски дуќани во Струга давани до 1920 година…Старите стружани порано на занаетчиските дуќани им давале имиња загатливи и смешни, но коишто добро ја одразувале суштината на дуќанот.
Јас имав среќа некои од нив да запишам од татко ми Никола. Ќе ги предадам во следниов преглед, пишува во својата книга Записи за минатото на Струга 2 стружанецот Јоне Кленко, објавена во 2007.
Ајван-доктур: ветеринар.
Волночешлање и Каделки: преработка на волна на дерак. Се вртело со раце.
Горен-камен: варџија.
Ѓон-мукафа: чевларски производи (под поимот „џон“ се подразбирало убаво изработени чевли за носење, а под „мукафа“ чевли за починати изработени од слаба кожа од кај мевот на животното).
Ендезе: ткајачи на чоја и преработувачи.
Златен плуг: орачи на земја со убави плугови, т.е. со јаки ѕевгари за длабоко орање.
Златен чекан: ковачи, бравари.
Кадро: фотографии.
Касапница: месарница.
Калајџии: изработка од бакар: тепсии, ѓумови, мангали.
Крпење брз конец: лепење на разни предмети (ова име го користеле повеќе видови занаети).
Крпач: поправка на разни занаетчиски изработки. Крпачот бил приучен мајстор.
Кувет: кафеана за пијачка (вино, ракија).
Лихвар: давање пари на заем со заложување (хипотека) имот (куќа, нива, стока и друго).
Мајстор: добар познавач на работата, на занаетот. Ова име на фирма било реткост.
Мешинар: преработка на кожа за потребите на населението и занаетчиите.
Сврдел: самарџии и бочвари.
Ст’мба: убава изработка (ова име го користеле разни занаети: молери, фасадери и др.).
Стомнари: грнчари, калџии.
Сто игли за м’гар-грош: терзии, забунџии, плетачки.
Сто пратој: плетачи со праќе (леси, кошови, табли, кошници).
Студено- благо; сладолед.
Тргај некини: посредници, џамбази.
Тишина: изработка од ламарина (печки, ќумци, корита и сл.)
Точност: часовничари.
Ф’ртомџија: јажар.
Чуној: чунари, праваење чунови.
Џамџија: стаклар.
Шумалки: дрводелци, столари.
Ваквите имиња на занаетчиските дуќани, според кажувањето на татко ми, било до 1920 година, кога старите биле заменети со посовремени имиња.
Порано и во мое време, дуќанџиите имаа прекари, дури некои и непријатни. По прекарите се викаа и никој за тоа не се лутеше. Дури доста муштерии мислеа дека тоа им е крстено име. Еве некои од нив: Аримзаде, Ајгар, Атата, Бабалак, Бајчуле, Д’ткало, Кадро, Кривошија, Машала, Манџа, М’нгар, М’рсулко, Мишка, Муле, Пичлеме, Пичуш, Плута, Постол, Прцко, Стипца, Тралала, Тупан, Фушар, Чипан, Чукнат и др.
Занаети и фамилии што се занимаваа со нив до 1945 година
Автомеханичари: Аргир, Волинковци, Домазет, Исмаил, Ламче, Скепаровци, Узуновци, Чела, Чурковци.
Анџии кои имале анови за луѓе и жива стока: гускаровци, Кленкој, Несторовци, Чобасовци и повеќе други.Анови држеа и некои турски фамилии.
Аптекари: Турчинот Муртеза, Елена Кавај Бранко Бајатовиќ (1925), Боро Николовски (од 1938) и Дуновци.
Бербери: Беко, Белковци, Битолко, Калајџиевци, Кочовци, Тортовци, Тутец.
Бојаџии: Караџулевци, Пулејковци.
Бурекчии: Беловци, Буриловци, Симаковци.
Варџии: Матовци и селото Вишни.
Велосипедџии: Матовци, Кочовци (продавање, давање под кирија на час или на ден и поправка).
Ветеринари: Гелинчевци, Опетчевци.
Влечари: Лазаровци, матовци (влачење волна, памук).
Влечки: (терлаци, папучи): Ковачевци, Папуџиевци.
Грнчари: Голабовци, Миладиновци, Хаџиевци.
Забунџии: Жупановци, Кочовци, Љондровци, Матовци, Кумбаровци, Ничевци.
Јорганџии: Каваевци, Ковачевци, Матовци.
Казанџии: Грданој, Кукунешој, Мешкој.
Кајачари: Белевци, Гаговци, Јовановци и Јоновци.
Калајџии: Тортовци.
Капари: Кочовци, Пинтовци, а за фесој: Корум, Папрадник.
Карванџии: (со коњи и маски пренесување разна стока по поблиски и подалечни градови. Кога имале поголеми зафати, под кирија земале коњи од соседните села): Грдановци, Матовци, Ќатовци.
Касапи: Билјановци, Кочовци, Матовци, Точкој.
Кафтанџии: Кочовци, Матовци.
Ковачи: Ковачевци и Копчовци патронимот го добиле по занимањето на нивните претци. Подоцна ковачкиот занает во Струга главно го работеа Египќаните (Еѓупците): Адемовци, Земовци и Синановци).
Колари: Талевци (правење коли, колца за дрвени коли).
Кувенџии: Деребановци, Ковачевци, Коркутовци, Крлевци, Кувеџиевци, Матовци.
Лихвари: Гоџовци, Евровци, Ѓаргиќ, Матовци и др.
Народна носија: (долги марами, ткаенини, народна женска носија од ленен конец): Жупановци, Кочовци, Кумбаровци, Лондра, матовци.
Машинобравари: Гаговци, Доковци, Јановци, Ковачевци, Матовци, Точко, Џемал, Шиповци.
Молери: Белковци, Мисовци, Ицко.
Налбати: претежно беа турски фамилии. Тие изработуваа потковици и поткојуваа: волови, коњи, магариња, маски: Асан, Дудш, Ќазим.
Орачи (со волови и коњи кои вршеа и превоз на разна стока по села и градови): Абче, Арап, Бунчевци, Грдановци, Корча, Лазаревци, папаз, Прцулковци, Чакаревци, Шате.
Ортомџии (правење ортоми, јажиња, огламници за жива стока): Матовци.Откуп на кожи: Милевци.
Плетење трска: Голабовци, Дукаровци, Кошарковци, Матлиевци, Миновци, Таневци, Тупенчевци, Чузевци.
Плетење од волна: Коџомановци (со машини и рачно).
Посредници (џамбази): Карамитревци, Тупанчевци и др.
Праваење тетратки и прибор за ученици: Јонче Гоџо, Милан Топал.
Превозници: Домазетовци, Дурацовци, Чурковци, Волиновци, Узуновци (првите со камиони и со такси), Ристо Шлеро, Лабровци; со запрежни коли: Абиче, Бунчеј, Грданој, Корча, Папас, Прцула, Чакареј, Шате.
Преработка на волна: Матовци (веленца, јамболии и др.).
Од книгата Записи за минатото на Струга, 2. од Јоне Кленко, Струга 2007
Извор:cooltura.mk